غروب جمعه...

واقعا همه ی غروبای روزای دیگه یه طرف غروب جمعه هم یه طرف..
نمیدونم چه حکمتی داره واقعا این تلخی.؟
ولی هرچی هست غم خیلی سنگینی آدم توی دلش حس میکنه...یه نیروی درونی این مزه تلخی رو به دهنت آشناش میکنه..!
امروز روز تولد آقامون سرپناهمون حضرت عباس علیه السلام بود.!
این غروب با این مناسبت گره خورد و ثمرش با واقعه دیشب حمله تروریستی زاهدان جوی خونی که این وهابی های حرام زاده به راه انداختن آمیخته شد..!
واقعا حس عجیبیه این حس...فکر میکنی اولش میتونی باهاش کنار بیای..بعد متوجه میشی اصلا حوصله هیچی رو نداره...هی ازین سایت به اون سایت ...هی کلنجار با کامپوتر..عکسای عزیزانت رو میاریو نگا میکنی یا میری بخوابی ..اصلا راه نداره..! باید این مزه رو بچشی...نمیشه نمیشه نمیشه بدون این طمع غروبت بگذره..
یه سوال پیش اومده واسم...
وقتی آقامونم بیاد بازم این مزه رو زیر زبونمون توی غروب های جمعه حس میکنیم؟؟