جنگ جهانی در دوران ظهور
جنگ جهانی در دوران ظهور
روایات بسیار در حدّ تواتر اجمالی1 بر وقوع جنگ جهانی, نزدیک ظهور حضرت مهدی علیه السلام دلالت دارد, و بعید است که بتوان آن را بر دو جنگ جهانی اوّل و دوّمِ گذشته که در عصر ما اتفاق افتاده است تطبیق نمود, زیرا صفاتی که برای این جنگ در روایات ذکر شده است با اوصاف آن دو جنگ تفاوت دارد, مخصوصاً در تعداد قربانیان این جنگ و زمانش که نزدیک به ظهور و یا بعد از آغاز نهضت مقدس آن بزرگوار, بوقوع می پیوندد.
و اینک نمونه هایی از این روایات:
از امیرمؤمنان علیه السلام منقول است که فرمود:
« نزدیک زمان قائم علیه السلام دو نوع مرگ وجود دارد مرگ سرخ و مرگ سفید و ملخ هائی که برنگ خون بوده و گاه و بیگاه آشکار می شوند امّا مرگ سرخ یعنی شمشیر و مرگ سفید طاعون است»2
عبارتِ «نزدیک زمان قائم» دلالت دارد که این جنگ و مرگ سرخ خیلی نزدیک به ظهور حضرت مهدی علیه السلام اتفاق می افتد, امّا روایت, محل وقوع آن را تعیین نکرده است و از امام باقرعلیه السلام روایت شده که فرمود:
« قائم قیام نمی کند مگر در پی ترس و وحشت و زلزله ها و فتنه و آشوب و بلاهایی که مردم گرفتار آن شوند که پیش از آن گرفتار طاعون و بعد از آن, جنگ و خونریزی بین اعراب و مردم ایجاد اختلاف بین مردم و پراکندگی در دین شان و دگرگونی احوال آنان, بگونه ایکه در اثر مشاهدة بجان هم افتادنِ مردم و یکدیگر را خوردن, هر کس در صبح و شام, آرزوی مرگ می نماید»3
این مطلب دلالت دارد که مرض طاعون قبل از ترسِ شدیدی که عبارت از همان درگیری و جنگ عمومی است, خواهد بود. امّا با فرض اینکه مطمئن باشیم شخص راوی تقدیم و تأخیری در عبارت انجام نداده باشد, مشکل است که وقوع حوادث را زنجیره ای و پشت سرهم بدانیم چون جمله «و جنگ و خوریزی بین اعراب»که با کلمة «ثُمّ» عطف شده است چنانچه بر جمله«و طاعونی قبل از آن» عطف می شود صحیح است, بنابراین اختلاف بین اعراب, بعد از وجود طاعون می باشد, همچنین عطف آن بر جمله «و بلائی که مردم گرفتار آن می شوند» نیز صحیح است که در این صورت ایجاد اختلاف, قبل از طاعون است.. بعلاوه در این پیشامدها اجمال است.. البته از این مطلب, فهمیده می شود که برای عرب ها و مردم, دوره ای سخت از لحاظ ایمنی و سیاسی و اقتصادی خواهد بود. و ممکن است مراد از سال گرسنگی و قحطی که در روایات بعدی از امام صادق علیه السلام نقل می شود همین سال باشد, آنجا که فرمود:
«ناگزیر قبل از قیام قائم, سالی خواهد بود که مردم در آن, گرسنگی رنج می برند و ترس و وحشتی سخت در اثر کشتار آنان را فرا می گیرد»4
روایت بعدی دلالت دارد که شدت نبرد و حالت جنگ تا زمان صیحه آسمانی که در ماه رمضان نزدیک ظهور حضرت مهدی علیه السلام می باشد ادمه خواهد یافت. از امام باقر علیه السلام نقل شده که فرمود:
« اهل شرق و غرب با یکدیگر اختلاف پیدا می کنند, آری و اهل قبله نیز)مسلمانان( و مردم با ترس و وحشتِ طاقت فرسائی روبرو خواهند شد وبه همان حال بسر برده تا زمانیکه منادی از آسمان ندا دهد. زمانی که بانگ زد پس کوچ کنید, کوچ»5
این روایت نیز دلالت دارد که خسارتهای این جنگ بطور اساسی بر ملتهای غیرمسلمان وارد می شود و جمله «اهل شرق و غرب و آری اهل قبله با هم اختلاف پیدا می کنند»عبارت دقیقی است که حاکی از اختلاف مسلمانها, بعد از اختلافِ شرق و غرب است که بنظر می رسد این اختلاف نتیجه و یا تابع اختلافات شرق و غرب است, البته این أمر در جنگ جهانی آینده طبیعی است, زیرا اهداف آن جنگ, مراکز حکومتِ کشورهای بزرگ و پایگاههای نظامی آنان بوده و بطور غیرمستقیم به مسلمانان نیز سرایت می کند همچنانکه برخی از روایات, نیز به این مطلب تصریح نموده است. از ابوبصیر نقل شده که گفت از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود:
» این أمر نخواهد بود تا دو سوم مردم از بین بروند. سئوال کردیم وقتی دو سوم مردم از بین رفتند پس چه کسی باقی می ماند؟ حضرت فرمود: آیا دوست ندارید که در یک سوم باقی مانده باشید؟«6
و شاید خطبه امیرمؤمنان, بیش از متن دیگر, وقت و عامل این جنگ را مشخص می سازد, خطبه ای که آنحضرت تعدادی از نشانه های ظهور مهدی علیه السلام و برخی حوادث حرکت او را در آن ذکر می کند. و در آن خطبه شریفه دو فقره است که ارتباط با جنگ جهانی دارد که حضرت فرمود:
» آگاه باشید ای مردم: از من بپرسید پیش از آنکه فتنه و فساد مانند شتری که در اثر رُم کردن, مهارش زیر سمّ او قرار گیرد و بر ترس و اضطرابش افزوده شود, سرزمین شما را پایمال نماید و یا اینکه در مغرب زمین آتش جنگ بزرگی را با موادی قابل اشتعال دامن می زند, در حالی که با فریاد بلند بانگ می زند وای بر او از انتقامجوئی و خونخواهی و مانند آن.. آنگاه مردی از اهل نجران خارج شده و امام)ع( را اجابت می کند او اوّلین مرد نصرانی است که دعوت آن حضرت را لبیک می گوید, صومعه خود را خراب می کند و صلیبش را می شکند و به اتفاق عجم ها و مردم مستضعف, سوار بر مرکب و با درفش های هدایت بطرف )نخیله(7حرکت می کنند. محل تجمع مردم از همه جای روی زمین, در منطقه ای بنام فاروق قراردارد وآن منطقه ای است که درسر راه حج رفتنِ امیرمؤمنان)ع( بین بُرًس و فرات واقع شده است. در آن روز تعداد سه هزار)هزار( یهودی و نصرانی کشته خواهند شد که بعضی از آنها برخی دیگر را بقتل می رسانند واقعة آن روز تأویل این آیة شریفه است:» با شمشیر و یا زیرشمشیر« درو کردیم«8
امّا این جمله امام علیه السلام که« قبل از اینکه با پایش فتنه ای در شرق ایجاد کند» دلالت دارد که آغاز این جنگ, از شرق یعنی از روسیه خواهد بود و یا حاکی از مشاجره و درگیری در منطقه شرق می باشد و بزودی در مبحث حرکت ظهور آن حضرت, روایتی از امام باقرعلیه السلام خواهد آمد که خلاء و بحران سیاسیِ وعده داده شده در حجاز سببِ بوجود آمدنِ این کشمکش بین شرق و غرب خواهد شد.
و عبارت « و یا آتش جنگ بزرگی را با مواد قابل اشتعال, در غرب می افزود» دلالت دارد که مرکز اصلی نابودی, کشورهای غربی است و مراد از کثرت مواد قابل اشتعالِ آن, پایگاههای نظامی و پایتخت ها و مراکز مهمِ آن کشورهاست و ظاهراً معنای کلام حضرت که فرمود: «محل تجمع مردمِ روی زمین فاروق است» این است که مردم در آن روز از گوشه و کنار جهان جهت پیوستن به حضرت مهدی علیه السلام گردهم جمع می شوند و مقر و پایگاه اوبین کوفه و حلّه است, چه اینکه راهب نجرانی با نمایندگانی از مستضعفین, از همان ناحیه بحضور ایشان می رسند و بنظر می رسد که عبارت« وآنجا منطقه سر راه و مسیر حج امیرمؤمنان علیه السلام بین بُرَس و فرات است» حاشیه ای از خودِ راوی و یا نسخه بردار است که داخل در اصل عبارت شده است و شاید معنای المحجّه که در عبارت آمده است محل اجتماع کاروانهای حج, در زمان امیرمؤمنان علیه السلام و یا محلی باشد که در آنجا درفش های هیئت ها و نمایندگان, برای ورود به اردوگاه وی و یا ملاقات با آن حضرت اجتماع می کنند.
وعبارت«درآن روز بین شرق و غرب سه هزارهزار کشته می شوند»یعنی سه میلیون نفر و اینکه کلمه «هزار» را بین پرانتز گذاردیم بدین جهت است که آن کلمه, در روایتِ دیگری در بحار ج 52 ص 274 وارد شده بود, و شاید هم آن کلمه از روایت افتاده باشد, البته این بدین معنی نیست که قربانیان جنگ جهانی سه میلیون نفر خواهد بود, بلکه این تعداد, کشته های آن روز و یا مقطع دیگری خواهد بود و این یک مرحله از مراحل جنگ و آخرین آنهاست و قبلاً ذکر شد که مجموع خسارتهای جانی جنگ و مرض طاعون که قبل از آن جنگ, شیوع پیدا می کند به دوسوم ساکنان جهان بالغ میگردد. و در روایتی دیگر پنج هفتم جمعیت جهان,چنانکه از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود:
«پیشاپیش قائم دو نوع مرگ وجود دارد یکی مرگ سرخ و دیگری مرگ سفید, تا از هر هفت نفر, پنج نفر از بین بروند»9
و در برخی از روایات, نه دهم مردم آمده..., البته گاهی اختلافِ روایات, بعلت تفاوت منطقه ها و یا علل دیگری است امّا بهرحال خسارتهای مسلمانان در این جنگ, اندک بوده و یا قابل ذکر نبوده است.
خلاصه کلام اینکه:
روایاتِ شریفه دلالت دارند که ترس و وحشت, اندکی قبل از ظهور و یا در سالِ ظهور آن حضرت, جهان را فرا می گیرد و خسارتهای سنگین و خورد کننده ای بر مردم و بطورکلی بر غیرمسلمانها وارد خواهد شد و این را می توان به جنگ عمومی و وسائل پیشرفته و نابودکننده آن, که باعث ترس و وحشتِ همه مردم می شود, تأویل و تفسیر نمود, چون اگر روش این جنگ بنحو کلاسیک بود, رعب و وحشت آن به این اندازه که روایات توصیف کرده اند فراگیر نبود و یا دست کم یک قسمت و یا منطقه های بیشتری وجود داشت که مشمول این ترس و وحشت و قتل و کشتار نمی گردید.
امّا روایات و قرینه هایی وجود دارد که تفسیر آن را به موجی از جنگ های منطقه ای ترجیح می دهد, مخصوصاً با تعبیری که از امام باقر علیه السلام در موردِ ظهور وارد شده است که فرمود: «و جنگها در زمین زیاد می شود»و این تصریح می کند که آنها جنگ های متعددی در همان سال هستند, بنابراین جمع بین این روایت و روایتهایی که بیانگر اختلاف و جنگِ بین اهل شرق و غرب می باشد, این است که این نبردها بصورت جنگهای منطقه ای بین آنها ایجاد می شود و جنبه ویرانگری آن متمرکز در غرب می باشد.
زمان این جنگ:
آنچه که از روایات استفاده می شود آنست که زمان آن بسیار نزدیک به ظهور حضرت مهدی علیه السلام مثلاً در همان سال ظهور خواهد بود... و اگر بخواهیم بین روایتی که این جنگ و صفات آن را بیان کرده است جمع کنیم بهتر است بگوئیم جنگ, طی چند مرحله خواهد شد, زیرا این جنگ اندکی قبل از ظهور حضرت آغاز, و سپس بقیه مراحل آن بعد از نهضتِ ظهور آن بزرگوار خواهد بود. وآزادسازی حجاز بدست آن حضرت, در اثناء آن جنگ می باشد, سپس آن جنگ بعد از فتح عراق پایان می پذیرد.
و نبرد حضرت با روس ها و یابقایای آنها بعد از جنگ جهانی خواهد بود, زیرا در روایت آمده بود که نخستین نیرویی را که حضرت تدارک می بیند به نبرد با ترکان «روسها» اعزام نموده و آنها را نابود می کند.
امّا اگر روایاتی را که در مورد این جنگ وارد شده است به جنگ هسته ای گسترده ای تفسیر کنیم و به آنچه که امروزه رسانه ها درباره چنین جنگی, قلمفرسائی می کنند توجه کنیم, باید بگوئیم که مدت این جنگ بسیار کوتاه و آنطور که می گویند شاید بیش از یکماه بطول نیانجامد.
«والله اعلم»
برگرفته از کتاب عصر ظهور - استاد علی کورانی
[1] یعنی به طرق گوناگون از عده ای از صحابه نقل شده که علم به صدور آن از رسول خدا «ص» حاصل می شود.
[2] ارشاد مفید ص405 و غیبت طوسی ص277.
[3] کمال الدین صدوق ص 434.
[4] بحارالانوار ج52 ص229.
[5] بحارالانوار ج52 ص235.
[6] بحارالانوار ج52 ص113.
[7] منطقه ای است نزدیک کوفه .
[8] بحار ج53 ص82و84.
[9] بحار ج52 ص207.
