مسیحا نفسی امد و رفت

مسیحا نفسی امد و رفت

نیمه خرداد یاد آور اتفاقات مهم و تأثیر گذاری در تاریخ چند دهه اخیر ایران می باشد که شاید مهمترین آنها اتفاقات 15 خرداد 1342 هجری خورشیدی ،که سر آغاز نهضت اسلامی ملت بزرگ ایران برای مبارزه با استبداد و ظلم و بر قراری حکومت اسلامی بود، و حادثه غم انگیز رحلت قائد عظیم الشأن انقلاب اسلامی رحمته ا... علیه در سال 1368 هجری خورشیدی ،باشد.

امام خمینی که به حقیقت روح خدا بود در کالبد زمان با رهبری نهضتی بزرگ که مقدمه بسیاری از تحولات منطقه وجهان اسلام گردید ،با اتکا به قدرت لایزال الهی و با پشت سرگذاردن سختی های راه مثل زندان و تبعید و سرزنش های دوست و دشمن، انقلابی را در جهان به پیروزی رسانید که بسیاری از معادلات، سیاستمداران و متفکران جهان را بر هم زد و ثابت کرد با اندیشه تکلیف مداری و اطاعت از فرامین الهی، آنچه در درجه بعدی اهمیت قرار دارد نتیجه است، اگر آنچه بود که ما منتظر آن بودیم خداوند را شاکریم و اگر آنچه شد که توقع نداشتیم، به خاطر انجام وظیفه و توفیق الهی خداوند سبحان را سپاس می گوئیم.

خمینی که معنای واقعی عبارت «العلماء ورثة الانبیاء» بود در ادامه مسیر احیاگری انبیاء ،برای جانها و اندیشه های خفته و غبار گرفته عصر خود از همه چیز خود گذشت تا بگوید در مسیر احیای کلمه حق باید خود را ندید، تا رهبری الهی شد، که اگر بگوئی هر آنچه او می خواهد و انجام دهی هر آنچه او فرموده، خداوند همه اسباب عالم را مأمور می کند تا بنده شایسته اش را یاری کنند.

آری فقط اینانند که میلیونها جان مشتاق حقایق اسلام ناب را به دنبال خود می کشانند و در انتظار برای آن نهضت بزرگ موعود نگه می دارند و خود زمزمه می کنند:

روزها می گذرد حاثه ها می آید

انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

خمینی با اخلاص و معنویت خود دلها را تسخیر کرد و توانست با دلی آرام راهی دیار دوست شود و ضمیر روشنش به او امید داد که راهش ادامه خواهد یافت وقلب مطمئن او از عمل به تکالیف الهی، روح بزرگ او را در لقای حضرت دوست، شاد گردانید وهزاران اندیشمند را که در زشتی های سیاست بازی دنیای معاصر غصه دار بودند و قصه این اندوه را نمی توانستند فریاد بزنند به سخن وا داشت «که دروغ بزرگ تاریخ نقض شد و اخلاق و سیاست قابل جمعند و میتوان مردی الهی بود، فقیه و عارف و فیلسوف بود و سیاستمدار».

خمین ثابت کرد که باید منتظر انسان والائی بود که گوشه ای از عظمتهای او را در خودش دیدیم و اندیشه انتظار، باید اندیشه همه انسانهای آزاده عالم باشد تا موعود امم و نجات بخش انسانیت چشمان در انتظار را روشن کند و دلهای خسته از فراق یار را جانی تازه بخشد و چه بجا بود در آغاز نهضت امام راحل عظیم الشاءن عده ای زمزمه می کردند.

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید

که از انفاس خوشش بوی کسی می آید.