بسم الله الرحمن الرحیم
یکی ار جاهایی که شیطان با تمام نیرو به جنگ انسان می رود و در این راه, از این که خودش آسیب ببیند یا فرزندان و پیروانش را به کشتن دهد بیمی ندارد, هنگامی است که انسان سرگرم ذکر خدا و درود بر پیامبر (ص) و آلش می باشد.
پیامبر اسلام(ص) درباره دعا و ذکر, فرمود: ای امت محمد (ص) در مشکلات و سختی ها دست به دامن محمد و آل او شوید و آنها را بخوانید که خداوند ملائکه را یاری دهد بر شیاطینی که می خواهند شما را منحرف کنند; زیرا هر کدام از شما دو ملک با اوست یکی در طرف راست او که نیکوکاری هارا می نویسد و دیگری در طرف چپ که گناهان را یادداشت می کند.
همچنین با او دو شیطان از طرف ابلیس است که او را گمراه می کنند. پس اگر یکی از شما وسواسی در قلبش پیدا شود, خدا را بخواند و بگوید:
لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی محمد و آله الطیبین
در این هنگام آن دو شیطان خود را مخفی می نمایند و می روند پیش ابلیس و از آن شخص شکایت می کنند و می گویند:
این شخص مارا خسته کرد جمعیت مارا زیاد تر نما!!!! شاید بتوانیم بر اون غالب شویم.
آن ملعون هم جمعیت را زیادتر می نماید (تا به هزار نفر برسند). پس از آن می آیند و در کنار او قرار می گیرند تا او را منحرف و گمراه کنند. هر وقت او را وسوسه می کنند و به شک می اندازند آن شخص ذکر و ثنای الهی می گوید و درود بر پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت او می فرستند. شیاطین دیگر نمی تواند بر آن چیره شوند و راه نفوذی برای آنان باقی نمی ماند و حیران می گردند. باز پیش ابلیس می روند و می گویند هیپ راه نفوذی بر او نیست, مگر این که خودت شخصا بروی و اورا اغوا و گمراه کنی.
سپس ابلیس خودش فرماندهی لشکر را به دست می گیرد.
خداوند می فرماید: ای ملائک!!! این ابلیس لعین است که با لشکریانش در برابر بنده ای از بندگان من قرار گرفته است, بروید در مقابل او و لشکریانش قرار بگیرید. پس در مقابل هر شیطان صد هزار فرشته صف می بندد; در حالی که سوار بر اسب هایی از آتش هستند, شمشیر و نیزه, تیر و کمان, کارد و اسلحه های دیگر از آتش است. فرشتگان با سلاح های خود با آنان می جنگتد و از آنان می کشند. خود ابلیس را دستگیر و اسیر می نمایند و با شمشیر های خود به او حمله می کنند. آن وقت فریاد آن ملعون بلند می شود و می گوید: خدایا!!! وعده دادی که مرا نکشی و تا روز معین زنده نگاه داری.
خداوند متعال می فرماید: ای ملائک!!! درست می گوید. من وعده دادم که اورا نمیرانم و نکشم; ولی وعده ندادم که سلاح را بر او مسلط نکنم و درد و عذاب را به او نچشانم و زخمی اش نکنم. تا می توانید او را با سلاح های خود بزنید و مجروح کنید. من اورا نمی کشم و زنده نگاه می دارم.
پس ملائکه وی را آن قدر با سلاح های خود می زنند که تمام بدنش مجروح می شود. آنگاه اورا رها می کنند و می روند.
سپس آن ملعون هم برای درد و زخم های خود و هم برای فرزندانش که کشته شده اند ناله و گریه می کند.
آسیب هایی که به شیطان وارد شده بهبود نمی یابد, مگر با شنیدن صدای مشرکان که به خدا شرک می ورزند و کافر می شوند.
نیز اگر مومنی بر محمد و ثنای الهی و درود بر حضرت محمد(ص) اصرار ورزد, زخم های شیطان هم درمان نمی شود تا هنگامی که وی ذکر خدا را فراموش کند و با خدای خود مخالفت کند, آنگاه جراحات ابلیس بهبود پیدا می کند.
پس از آن که بهبودی کامل را یافت به فکر انتقام افتاده و انتقام میگیرد. (بر انسان سوار شده و اورا به هر مسیر می کشاند)
رسول خدا(ص) پس از این داستان فرمود: ای مردم!!! اگر می خواهید چشم شیطان, همواره پر اشک باشد و گریه کند و زخم هایش درمان نشود, به اطاعت و عبادت خدا مشغول باشید و ذکر خدا و درود بر پیامبر اسلام را فراموش نکنید. اگر غیر از این باشد, بدانید که شما از بندگان ابلیس هستید و هر وقت بخواهد او و اشکرش بر گرده و گردن شما سوار می شوند و شما را به هر جا بخواهند می کشند.
((بحار الانوار, ج۹۴, ص۱۲, شرح نحج البلاغه خوئی, ج۶, ص۲۰)).
برگرفته از وبسایت ثائر
